بررسی قابلیت کاربرد سیلیکای احیا شده حاصل از شلتوک برنج در حذف آلودگی هیدروژن سولفاید

سابقه و هدف: هدف اصلی این تحقیق بررسی قابلیت سیلیکای شلتوک برنج احیا شده پس از اشباع شدن در حذف هیدروژن سولفاید بوده است. برای این منظور سیلیکای حاصل از شلتوک برنج و سیلیکای احیا شده به عنوان بسترهای جاذب در فیلتر مورد استفاده قرار گرفتند.   مواد و روش ها: فیلتری از جنس پلی وینیل کلراید (پی وی سی) به حجم 1 لیتر از بسترهای تهیه شده مورد آزمایش قرار گرفت. سیلیکای شلتوک برنج پس از اسید شویی و احتراق با حرارت 800 درجه سانتی گراد به مدت 4 ساعت در کوره تهیه شد. سیلیکای اشباع شده نیز با قرار دادن در کوره با حرارت 800 درجه سانتی گراد به مدت 4 ساعت احیا گردید. برای ارزیابی عمل کرد بسترها سه پارامتر: درصد حذف آلاینده، میزان ظرفیت حذف و میزان افت فشار مد نظر قرار گرفتند. سیستم با زمان ماند خالی 60 ثانیه و غلظت های مختلف ورودی هیدروژن سولفاید از 10 تا 300 قسمت در میلیون (پی پی ام) مورد مطالعه قرار گرفت.   یافته ها: فیلتر با هر دو بستر مورد استفاده، بیش از 98 درصد راندمان حذف هیدروژن سولفاید را در غلظت ورودی 10 پی پی ام نشان داد. ماکزیمم ظرفیت حذف هیدروژن سولفاید با بار ورودی 0/9 gm-3h-1 و غلظت ورودی 100 پی پی ام، در هر دو بستر 02/7 gm-3h-1 بوده است. این تحقیق نشان داد که در شرایط 0/1 لیتر در ثانیه جریان ورودی و غلظت های مختلف هیدروژن سولفاید ورودی، اختلاف معنی داری بین بستر سیلیکای شلتوک برنج و سیلیکای احیا شده آن در راندمان حذف هیدروژن سولفاید وجود ندارد (01/0 p< ). هم چنین اختلاف معنی داری بین این دو بستر در میزان ظرفیت حذف در شرایط مشابه وجود ندارد (01/0 p< ). این مطالعه هم چنین نشان داده است که افت فشار سیستم در برابر غلظت های مختلف ورودی و زمان های مختلف عمل کرد سیستم در هر دو بستر مورد استفاده در حد صفر بوده است.   نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داده است که سیلیکای احیا شده شلتوک برنج دارای عمل کرد مشابه سیلیکای اولیه آن است لذا می تواند به عنوان یک بستر مناسب و ارزان در حذف غلظت های کم هیدروژن سولفاید مورد توجه قرار گیرد.